De `School van Baribizon’ is een groep Parijse schilders die in
het midden van de 19e eeuw de grote stad verlaten om in de
bossen rond het plaatsje Barbizon voor het eerst in de open
lucht te schilderen. Geïnspireerd door Nederlandse
17 eeuwse landschapsschilders als Hobbema (1638-1709) en
Jacob Ruysdael (1628-1682) en de Romantische
natuurbeleving, vinden zij in de wouden van Fontainebleau
passende onderwerpen. De industrialisatie heeft de ontwikkeling van olieverf in tubes mogelijk gemaakt.
Schilders hoeven niet langer hun eigen verf te wrijven maar
kunnen met kant-enklare verf in hun schilderkist op iedere
gewenste plek aan de slag. Dit `naar de natuur werken in de
buitenlucht’ noemt men `plein air’ schilderen. Voor het eerst
wordt op realistische wijze het harde boerenleven weergegeven. In het werk van J.F. Millet (1814-1875) en Gustave Courbet (1819-1877) is het opkomende sociale bewustzijn herkenbaar.
Tekst: Ivo Bouman Kunsthandel Den Haag
Schilders die vanaf 1832 vanuit dorp Barbizon bij het bos van Fontainebleau schilderden.
Theodore Rousseau
Jules Dupre
Narcisse Diaz
Constant Troyon
Charles Francois Daubigny
Jean Francois Millet
C.J.B. Corot
R. Bonheur
Gustaphe Courbet
Antoine Vollon
Charles Emile Jacque
Boulanger
Albert Decamps
Jules Breton